W języku hiszpańskim akcent najczęściej pada na przedostanią sylabę, czyli tak, jak w języku polskim. Oznacza to, że sylaba ta powinna być mocniej wymówiona, np:

• WTOREK el martes [czyt. martes]
• POMIDOR el tomate [czyt. tomate]
• UCZEŃ/UCZENNICA el/la estudiante [czyt. estudiante]

W ten sposób akcentujemy słowa, które kończą się samogłoską lub spółgłoską „n” bądź „s”.

Jeśli wyraz kończy się spółgłoską (inną niż wspomniane wyżej „n” lub „s”) to akcent pada wtedy na ostatnią sylabę w wyrazie, np:

• ŁĄCZYĆ unir [czyt. unir]
• NIEBIESKI azul [czyt. azul]
• NAUCZYCIEL el profesor [czyt. profesor]

Jeśli w wyrazie występuje akcent graficzny, czyli zaznaczony ukośną kreską” (taką, jak w polskim „ó” czy „ń”), to wyraz wymawiamy akcentując właśnie tę sylabę z akcentem graficznym np:

• DRZEWO el árbol [czyt. árbol]
• MYSZ el ratón [czyt. raton]
• DO WIDZENIA adiós [czyt. adios] uwaga! w tym wyrazie akcentowana jest samogłoska „o” nie „i“,